Το καρτεσιανό «Σκέφτομαι, άρα Υπάρχω» φαίνεται ότι στις μέρες μας έχει αντικατασταθεί με το «Καταναλώνω, άρα Υπάρχω». O υπερκαταναλωτισμός δεν είναι άλλο από μια εθιστική αγοραστική μανία, που καταγράφεται κυρίως στις γυναίκες. Ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ , ακόμη και γκάτζετς τελευταίας τεχνολογίας δεν γλιτώνουν από τη «μέγγενη» των ενημερωμένων και επίδοξων shopaholic, που «πρέπει οπωσδήποτε» να τα αποκτήσει.
Στην ψυχολογία, η καταναλωτική μανία είναι παθολογία, ένας εθισμός χωρίς αντικείμενο εθισμού. Αποτελεί εμμονή να ξοδεύουμε διαρκώς, συνήθως για πράγματα που δεν μας είναι απαραίτητα και, το κυριότερο, που δεν μπορούμε να ξεπληρώσουμε. Τι κι αν το ύψος των χρεών στις κάρτες είναι δυσθεώρητο, εκείνο το κοκτέιλ φόρεμα μας «φωνάζει» από τη βιτρίνα να το αποκτήσουμε κι εμείς ενδίδουμε…
Ειδικά την εορταστική περίοδο τα «κρούσματα» πολλαπλασιάζονται σε άνδρες και γυναίκες. Γιατί συμβαίνει, όμως, αυτό; Όσοι υποφέρουν από αυτόν τον εθισμό, ψάχνουν εναγωνίως να καλύψουν τη δυστυχία που αισθάνονται είτε γιατί δεν έχουν σύντροφο, είτε γιατί δεν είναι ικανοποιημένοι με την εικόνα τους, είτε γιατί έχουν «βαλτώσει» επαγγελματικά ή προσωπικά.
Πιστεύουν, λοιπόν, ότι μέσα από τα ψώνια θα τονωθεί η αυτοπεποίθησή τους. Στην πραγματικότητα, όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός, οι καταναλωτές «βουλιάζουν» σε μεγαλύτερη θλίψη! Μαζί τους «βυθίζεται» και το πορτοφόλι τους. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο, που δύσκολα καταφέρνουν να βγουν από αυτόν.
Όμως αντι-καταναλωτής, ο οποίος θέλει να σώσει τον πλανήτη καταργώντας το αμπαλάζ στα προϊόντα ή τρώγοντας κινόα, την ίδια ώρα πολλαπλασιάζει τα αεροπορικά ταξίδια για να ζήσει ωραίες εμπειρίες. «Η αντι-κατανάλωση συνοδεύεται από την αναζήτηση καλύτερης ζωής. Οι άνθρωποι θέλουν να ξαναπάρουν τον έλεγχο της ύπαρξής τους και να αλλάξουν τον κόσμο! Τα ελάχιστα αντικείμενα που αγοράζουν δεν είναι όπως παλιά αυτοσκοπός αλλά θεωρούνται ένα μέσο για να στοχεύσεις έναν κοινωνικό και πνευματικό στόχο. «Στ’ αλήθεια, είναι απολαυστικό να μην κατέχεις παρά το ελάχιστο δυνατό», επιβεβαιώνει η γραφίστρια Isabelle Chemin.
Άλλωστε, τη ζωή μας δεν θα βελτιώσει ούτε θα την παρατείνει το ακριβότερο, το καλύτερο και το «άλλο ένα» υλικό αγαθό, αλλά η αυτογνωσία, η βελτίωση του εαυτού, η ανθρώπινη επαφή, οι αληθινές σχέσεις και όταν χρειάζεται, η αποδοχή και η εύρεση θεραπείας.
H επιλογή είναι δική μας. Ας αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε να είμαστε ασθενείς!
~Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την Αλλαγή…γι’ αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες τα γήπεδα την Κυριακή. Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια, ρωτάς ποιοι σ’ έχουν βάλει σε Κλουβί…Ναυάγια -Ονείρων- αρμενίζουν και τα κεφάλια βγαίνουν σαν Σκουριά.Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε -η Ελπίδα- κι εσύ κοκκάλωσες στη σκαλωσιά!!Πού πήγαν οι τριακόσιοι του Λεωνίδα και Τι θα πούμε τώρα στα Παιδιά; Ηλεκτρικός Θησέας και τα λοιπά….~
Σχολίασε το
