Ένας Έλληνας φιλόσοφος έγραφε ότι η λέξη «όμορφος»(καλός) προέρχεται από το ρήμα «καλώ». Πρόκειται, στην καλύτερη περίπτωση, για μια παρετυμολογία, αλλά η βασική διαίσθηση παραμένει σωστή. Η ομορφιά είναι ένα κάλεσμα, τα όμορφα πράγματα μας καλούν στην ολοκλήρωση! Αν μπορούσαν να μιλήσουν θα το διατύπωναν σαν ερώτηση: Eσύ σε ποιο σημείο της πληρότητάς σου βρίσκεσαι; Τι κάνεις τα δώρα της ζωής;
Η πανσέληνος είναι μια ομορφιά που προετοιμαζόταν με υπομονή, για μεγάλο χρονικό διάστημα και όταν την κοιτάζεις έχει ήδη αρχίσει να χάνεται επανεπιβεβαιώνοντας ότι η ομορφιά, εκεί που νομίζεις ότι την έχεις κατακτήσει είναι πάντα ένα βήμα μπροστά. Η σελήνη καλεί, συγκαλεί, υποδεικνύει, παραπέμπει σε κάτι άλλο.
Eίναι γενικά παραδεκτό πως ο όμορφος είναι όμορφος όσο στέκεται μπροστά σου. Μα ο Καλός είναι όμορφος και αργότερα και Πάντα! Δεν είναι άλλωστε ,λίγα τα παραδείγματα που έχουμε όπως αυτό του διάσημου και ιστορικού διδύμου Σιρανό ντε Μπερζεράκ με την προεξέχουσα μύτη αλλά τα απίστευτα ταλέντα του, στην ξιφομαχία, στην ποίηση, στην επιστήμη- αστροφυσική ,στη μουσική και του πανέμορφου Κριστιάν, ο οποίος τον συμπληρώνει αλλά δε μπορεί να φανεί αντάξιός του. Έτσι, ο δεύτερος είναι χαρακτηριστικά όμορφος και γοητευτικός χωρίς κανένα ιδιαίτερο ταλέντο στο λόγο ,ενώ ο πρώτος φαίνεται αποκρουστικός στη μορφή με την πιο μεγάλη μύτη, μα με το πιο σπάνιο ταλέντο στο λόγο και ιδιαίτερα στην ποίηση!
Η ψυχή που συγκινείται από τις ομορφιές του υλικού κόσμου φανερώνει ότι ζει μέσα της ο μάταιος κόσμος !Αν γνώριζε ο άνθρωπος, και ιδίως τη βαρύνουσα σημασία της εσωτερικής ομορφιάς του, δεν θα επεδίωκε εξωτερικές ομορφιές. Αυτό που χρειάζεται, είναι να στρέψει όλη την φροντίδα του στην πνευματική καθαρότητα, στην εσωτερική ομορφιά και όχι στην εξωτερική. Τα πρωτεία να δοθούν στην ομορφιά της ψυχής, στην πνευματική ομορφιά και όχι στις μάταιες ομορφιές, αφού:
Όσο αξίζει μια ψυχή, δεν αξίζει ο κόσμος όλος!!!!
Σχολίασε το